-Ama öyle oluyor mu? Yakarak yani...
-Olsa da olmasa da...Duydun ondan geldin biliyorum, gitme de demeyeceksin onu da biliyorum. Zaten öyle bir şey beklemiyorum..
-Desem peki?
-Bir işe yaramaz..Ben kararımı verdim ama bile bile gidiyorum. Bir gün senin bana geri döneceğini bile bile gidiyorum ben.
-Ne demek o..?
-Her şeyin bir bedeli var, sen görmüyor musun gerçekten? Bir yığın seçimler yaptık, hatalar yaptık, bir şeyler kaybettik.. Senin kaybın benim. Senin bedelin benim..
-Daha ne kadar ödeyeceğim ben bu bedeli?
-Hayatının sonuna kadar.. Çünkü sen beni asla unutamayacaksın..
-Unuturum..
-Unutamazsın! Bir insanı bu kadar sevince koşulsuz bir de üstüne kavuşamazsan unutamazsın.. Ömrünün sonuna kadar unutamazsın.. Bizim senle hiç sabahımız olmadı, hiç beraber uyanmadık, gözümüzü açar açmaz birbirimizi hiç görmedik, hiç güzel günümüz olmadı, sıradan günümüz, insanlar gibi el ele sokaklarda biz hiç yürümedik seninle.. Bağıramadım seviyorum diye bağıramadım.. Kendimize bile söyleyemedik. Biz hiç senle böyle yakın bile olamadık biliyoruz.. Sen bilsen ki dünyanın en güzel sabahları senin, sen yine beni unutamazsın...
-Sen peki, unutabilecek misin beni?
-Sen benim kahramanımsın.. ilk aşk'ım.. ilk kalp ağrımsın, ilk hayalim ilk hayal kırıklığımsın.. Ben de seni asla unutamam.. Ama farketmez ki.. Sen beni kaybettin.. Hoşçakal..!
