Bi kez daha boktan özel mesajların veyahutta hangi kafayla verdiklerini çözemediğim eksi oy riskine rağmen içimi dökücem arkadas !
Ben deli koğuşu gibi olan bi ailenin içinde büyüdüm. Annenin depresif oldugu babanın sinir nöbeti gecirdigi abinin krizlerde boğulduğu günlerde . Dibe batmis bi kadının ve borca batmıs bir babanın tek kızıyım. Sosyopat bi abinin ise tek kız kardesi. Ablası icin kendi dünyasını satmıs bir dayı , ne kadar para verirse versin yardim ederse etsin babama yaranamayan bi annanne , gülerken en yakın arkadasının kucagına düsüp kalp krizi geçirerek can vermiş dede . Bizim sülalede hep bi bokluk vardı. Psikopat bi abiden sonra dünyaya gelen kız kardes olmak cok yorucu . Çocuklugumdan kalan tek hatıra annemin koridorda yankilanan aglama sesi.
Ve abimin evde terör estirmesi. Kendi cocuklugumu yasayamadigim icin cocuklardan nefret ederim ben . Kim ne derse desin cocuklar bu dunyadaki en acimasiz yaratiklardir. 6 yasıma basmıstım ve artık bi anaokuluna gitmenin zamaniydi. En yakin arkadasim abimdi hala da oyledir ondan baska kimseye de guvenmem. Her neyse. Anasınıfının ilk günüydü. istedigim okula yazılmıstım orayı istemistim cünkü rengi kırmızıydı . Aynı abim gibiydim bende , terör estirdim orda. Hocayi cildirttim yanimda oturan kızı cıldırttım. Normal degildim farkındaydım. Abim benim sag kolum olmustu. Cok kavga ederdik. Kollarim tirnak izi icinde olurdu saclarim yoluk oyle giderdim okula. insanlardan hep nefret ettim kimseyle konusmak istemezdim . Annem bana sen de abin gibi gerizekali mi olacaksin dediginde tokat etkisi yemistim resmen. Kardesim dunya ya geldi. O da epilepsi oldu. Artık 2 hasta kardese bakmasi gereken bi genc kiz olmustum. Liseye gidiyordum. ilk erkek arkadasimda o zaman olmustu . Aileden alamadigim sevgi eksigini aradim onda aradim . ilk baslarda buldum da . Sonra aldatti pezevenk . Ondan sonra kendime yakistiramadigim cok buyuk hatalara imza attim . Keyfine intihar ettim ve babamin ta yogun bakim odasinin disindan gelen aglama sesleri hala kulagimda . O gun allah benim belami versin diye dua ettim . Tedavilere gittim antidepresanlar attim . Yalniz kaldim hala bi tek yanimda abim vardi . Simdi universitedeyim siktirip gidiyorum bu sehirden dedim ve gittim . Özledim ben deli kogusunu ailemi ozledim . Burda mutlu muyum belki mutlu demek haram gibi bana . Hala insanlardan nefret ediyorum ve abimi cok seviyorum .
