lise yıllarımdaydı, sanırım lise 3. kantinde tek başına tost yiyen hoş bir kız vardı. daha önce hiç konuşmuşluğumuz yoktu, yalnızca sima tanıdıklığı okulda ara ara gördüğüm bir kız. yanına gittim, direk sevgilim olur musun diye sordum. hayır dedi. hımm tamam o zaman dedim döndüm. o günden sonra sürekli beni kesmek mi dersin, arkadaşlarıyla haber göndermek mi dersin. * bende ibneliğine hiç pas vermedim. belli aralıklarla 3 defa çıkma teklifi etti, kabul etmedim.
sonuç; bir gün rehberliğe çağrıldım. rehberlik hocası, kızın annesi ve babası 15 dk kızlarıyla çıkmam için bana dil döktü. * dersleri dibe vurmuş, bir şey yemiyormuş, ruh gibi dolanıyormuş falan, bende insanlık ölmedi ya iyi tamam dedim kızla çıkmaya başladım. bu da böyle bir anımdır.
çıkartılacak ders; hiç oralı olmazsanız reddedilme tam tersine dönebilir. kaçan kovalanır her zaman efendim.
