bu ülkede dememiz gerekli olan durumdur. bir başkası için kutsal olanı namusumuz gibi korumadan kendi kutsalımıza saygı bekleyemeyiz.
amerika ne güzel halletmiş sanırım. adamlar yılın 365 gününde vatandaşlarının kutsalları için anma günleri düzenliyor.
senin bayrağın, onun mezhebi, diğerinin lideri, başkalarının dini. hepimizin namusudur.
sen kalkıp diğerinin dinine laf edersen, başkası kalkar senin milletine laf söyler, öteki oradan kalkar diğerinin mezhebine söverken beriki boş durmaz bayrağına laf eder. soldaki sağdakinin liderine küfreder, sağdaki soldakinin ideolojisine tükürür.
insanoğlu birşeylere inanmak zorundadır ve bu sayede içinde umut yaşatır. umut olmazsa; yaşadığımız her günün bir önceki günle aynı olduğunu görüp büyük bir karamsarlığa kapılıp madem öyle neden yaşıyorum ben sorgulamasına dönüşür.
kendi inandıklarımız için, kendi yaşamlarımız için fikrini sonuna kadar savun kardeşim ama benim kutsalıma dokunma çünkü ben seninkini her zaman koruyacağım.
