"Sen" dedi... "Sen diğerlerinden farklı olursun sanmıştım. Sen de bencil çıktın. Sen de sadece kendini düşünüyorsun. Beni düşünen yine yok. Sen de onlar gibiymişsin."
Yine beynimde yankılanıyor. Kalbim acıyor. Kendimi yine sevmiyorum.
Ben bu cümleleri duyduğumdan beri her gece kendimi sorguluyorum. Her gece acaba nasıl yaparsam bu algıyı değiştirebilirim diye düşünüyorum...
Bir de çok seviyorum tabii. Niye deseniz verecek bir cevabım bile yok halbuki. Onun gülümsemesini gören, gözlerini gören, sesini duyan, yakınında olan herkesten kıskanıyorum onu. Ben yapamıyorum çünkü bunları.
Mutsuz bir ses tonuyla söylediğim cümlelerimi yavaş yavaş yazdım. Bu sefer yazıp yazıp silmedim. Sana da teşekkür ederim okuduğun için. Teşekkürler.
