içinde binlerce heyecan, bitmek bilmeyen bir merak vardı. arkasına yaslandığı toprak, kırdı belini, yok etti onu.
umut etti, katıksız haline güldü. kirlenmemiş ellerine takıldı gözleri. evet herkesten daha çok kirlenmeliydi.
henüz başındayken tepenin, karmaşık duygulardayken ruhu, hayat nedir bilmezken öğrendi ölümü.
ağaçlarında kurumuş yapraklar ve bir kırbaç gibi sert rüzgara rağmen ayakta durdu. başladığı yere varana dek ölene dek, bitene dek umudu..
