filmin ilk sahnesinde musa hoca 4-5 kisinin hakkindan burnu bile kanamadan gelse de, kahramanlar piknikte dans figuleri esliginde dans etseler de, aile yok oldugunda cesetleri ustleri kapatilmadan sira sira dizilse de, annesi intihar eden ece bu duruma gereginden fazla kayitsiz kalsa da, 'buyuk oglan' piknikte, ya da babasinin dogum gununde dahi arkasinda cocuk polisi yazan yelegi giyse de, babasinin evlenme teklifi edecek kadar asik oldugu funda'ya orospu diyerek onu oldurmeye calissa da, hatta ve hatta filmde oynayanlarin yazildigi yazi asagidan yukariya dogru cikmaya basladiginda 'yok canim, yine geriye donecekler herhalde' diyerek umutla beklesem de film gayet guzeldi.
cunku musa 2 ay sonra olecegini ogrendiginde doktora funda'nin buyuk, guzel gozlerinden bahsetti icli icli. sonra namazin sonunda 'amin' derken bir anda aglamaya basladi. funda sarkiyi cok etkileyici soyledi ve gozyaslari icinde 'seni seviyorum' dediginde, musa 'yalan soyluyorsun!' diye bagiriverdi izleyenlerin tuylerini diken diken ederek. muziklere zaten diyecek yok.
---spoiler---
sonuc olarak gidilir yani bu filme, bence pisman olunmaz, olunamaz.
