üç ya da dördüncü sınıf. tam hatırlamıyorum. sınıfta ufak tefek üflesen uçacak bir kız vardı. herkes kızla dalga geçerdi. tabi ben de, aklım ermiyor ne bileyim kötü bir şey olduğunu.
yine günlerden bir gün ben kızı almışım karşıma dalga geçip nihahaha sesleriyle gülüyorum. neyse efendim dersler bitti. okul çıkışı. o telaş o kalabalık herkes eve gitmenin verdiği sevinçle koşturuyor. ben de takmışım çantamı evin yolunu tutmuşum. derken nereden geldiğini anlamadığım bir güç çantama aşağı doğru bastırdı ve ben yerle bir oldum. aman allahım o da neydi?! herkes bana bakıyor kahkaha atıyordu. ben utancımdan kanayan dizimin acısını hissetmiyordum bile. toparlandım, ağlaya ağlaya utanç ve acı içinde kalktım. kim yapabilirdi bunu? tabi ki dalga geçtiğim kızın bizden iki yaş büyük ablası. bana yaklaştı ve bir daha kardeşimle dalga geçersen daha kötü yaparım seni dedi. kafa salladım tabi ben de ne diyeceğim ki.
işte o gün bugündür kimsenin dış görünüşüyle dalga geçmem.
