içinde büyük bir boşluk olur, dolduramazsın. Birine ihtiyaç duyarsın, kimse yanında olmaz. Sevmek istersin, bağlanmak istersin. Çevrendekiler köşe bucak kaçarlar senden. Sanki ihtiyaç duyduğunu anlamış gibi... Seninle empati kurmalarını beklersin. Kurmazlar... Beklediğinle kalırsın sadece. içindeki o büyük boşluk daha da büyürken birine ait olma isteği de aynı oranda büyür. Gelmesini beklediğin kişiye delicesine beslediğin o özlem tek umudun olur. Beklersin de gelmez işte. Birine ait olmayı isterken, kimseyi sahiplenmemek gerektiğini de öğrenirsin. Öğrenmek zorunda kalırsın. Çünkü yaşayarak onu da öğretirler.
