Çocukluğumda arkadaş çevresi arasında ayrıcalık kazandıran durumdu. Uçurtmayı yapmak, sorunsuz uçurtmak ayrı bir zevkti. Kırtasiyelerde satılan standart büyüklükteki uçurtmaların aksine devasa büyüklükte uçurtmalar yapardım. Tek sınırım çıtanın uzunluğu olurdu. Arkadaşlarıma aileleri uçurtma alırlardı. Ben kendi yaptığımı uçururdum. Babam bana, oğlum sana uçurtma alayım mı dediğinde uçurtmayı değil çıta ve ip isterdim. Öylesine hoşuma giderdi ki, her uçurduğum kendi yapımım uçurtmayla sanki sanatıyla övünen sanatçı gibi övünürdüm. Geçmişten gelen bu bilgi, şu zaman da bile bir çocuğu mutlu etmek için çok işime yarıyor.
