... en acı şey ise, kendimi en çok bırakmam gereken kişiden sakınmak duygularımı. tüm çıplaklığımla, duygularımın en saf haliyle durdum karşında ama olmadı. güçlü oldum. o kadar güçlü oldum ki güçsüz olmayı unuttum. kendimi unuttum. hatırladım bir ara, şımardım naif halimle, tamam dedim, yolunda her şey. o da olmadı. kendimden verdim, mutlu olmak, sadece seni mutlu etmeye dönüştü. ben ne haldeyim, iyi miyim, kötü müyüm, bunları yazarken bile zırlıyor muyum bilmiyorsun. beni bilmiyorsun sen.
kendimi toparlayacağım söz. kendimi toparlarken seni toparlayabilecek miyim, kaç kişilik gücüm kaldı bilmiyorum.
