ana caddedeki atm'den para çektikten sonra gözlerim taksi arıyordu, aynı anda kafamda halletmem gereken işleri evirip çeviriyordum.
farkında olmadan caddenin ortasına kadar yürümüşüm ve trafiğin tersine bakarken buldum kendimi. soluma dönmemle bir arabanın fren yapıp durması bir oldu. kıl payıyla ölümden döndüm.
sonra bir süre kendime gelemedim. allah allah kafama taktığım bir şey de yoktu halbuki basit olağan gündelik şeyler.
akabinde bir soğuk algınlığı geçirdim. 1 haftadan sonra dışarı çıkayım dedim. bindiğim taksiye benim olduğum taraftan araba çarptı. oysa ki hiç trafiğin olmadığı bir yerdi. ara sokaktan nasıl çıktı o araba hayret.
ondan önce de kanser olduğum şüphesiyle doktordan doktora gönderilmiştim. çok şükür testler sonucunda iyi huylu çıktı.
hayata hepimiz pamuk ipliğiyle bağlıyız. son 2 aydır bunu canı gönülden hissediyorum sözlükçüm.
garip.
