bence bu düşüncesinde haklı olan kadındır. şahsen ben 50 yıllık bir evlilik bile yapacak olsam çocuk istemem.
etraftaki bu iğrençliklerden ne zaman kadar ne kadar koruyabilirsin ki yavrunu ?
o senin gözünde hiç büyümeyecek...
bir örnek vereyim. misal evladınız kız. o üniversite kazanıp başka şehre gidecek. öyle şeyler görüyor yaşıyor ki insan, keşke görüp bilmeseydim diyor. misal yurtta kalması gerekirken yurtta kalmayan ve sevgilisinin koynunda yatıp kalkan kızlar...
bunlar yok mu ? çooook var. kız yurdunda sevgilisi olupta yalnızlıktan korkanı durumu ifşa ediyor. onlar sevgililerinin evinde kalıyor. peki ee yurt ailelerine haber vermiyor mu ? verirse o yurttan alırlar biliyorlar vermiyorlar.
erkek olsa, o daha bok. bir süre sonra var olan zulmden dolayı ya kendini kesecektir yada bu iğrenç kimselere, et parçaların meyledecektir. insan hormonlarına yenik düşer çoğu zaman...
peki ne olacak ?!
benim açımdan bu işin yolu yok. eğitebilmek, yetiştirebilmek, dünyadaki en zor şey.
sokakta yeterince kaderine terkedilmiş insan görürsünüz. onlar heryerde var. ailesinin yanında büyümüş olsada sevgi görmeden büyümüş insanlar var. bu insanlar sevilmemiş ve çok büyük eksiklikleri var. bu kimse nasıl bir evlat yetiştirebilir ?! kendisi yarım !
