souad massi'nin bir şarkısı. insanın içinde bazen meltem, bazen de arkası yağmur olan lodoslar estiren bir parçadır.
Nedense anıların ortasına götürür bırakır bu şarkı beni... Dinlerken önce çocukluğumda saklambaç oynarım, saklanırım bulamazlar; saklanırlar bulamam. birden kış gelir köyümüze ve ben evime koşarım. Sobanın yanına geçerim ve ellerimi değdirip çekerim o borulara, borular ellerimi yakar ama uslanmam çünkü çok üşümüş bir haldeyimdir. sonra annem çıkagelir elinde danteli, dilinde duası, başında kar beyazı bir örtüyle... Sonra Gidenler gelir bir bir... gidenler geldikçe görürüm ki çok kişi gitmiştir. Hayret ederim. Ne çok giden, Ne çok gelmeyen ve gelemeyecek olan var...
