her akşam apartmanın önüne mahallemizin kedisi yakup* için bir tas süt bırakırım. birkaç gündür tas, bıraktığım yerde değil de apartmanın biraz ilerisinde oluyordu. 4 gün sonra yine aynı şey olunca dayanamadım ve çocukluğumdan beri tanıdığım, apartmanımızın tonton görevlisi ali dayı'ya:
-ali dayı neden benim yakup için bıraktığım tası hep uzaklara atıyosun?!
+(canhıraş kendini savunmaya başlar) kızım hiç olur mu ben öyle şey yapar mıyım? o kedi de insandır sabinin içtiği süt de mi gözüm olacak? olur mu yavrum onlar da insandır yav!
kendimi tutamadım kahkaha atmaya başladım, ali dayı bu duruma gücendi ve hızla yanımdan uzaklaştı. ben de sonrada üzülüp birer orta kahve yaptım, karşılıklı içtik de gönlünü aldım. ehe.
