Hadis olmayıp Hazreti Ali(ra)'nin bir sözüdür(ona isnad edilir).
Sözü iki cihet ile ele alınır:
Birincisi bu dünya'da insanların gerçek hakikatleri daima bir perde arkasından izlemsi yüzünden o hakikatlerin künhüne tam olarak öldükten asonra vakıf olacak olmalarını dikkate alarak yapılan bir yorumdur.
Diğeri ise daha çok ehl-i tasavvufun bakış açısıyla vardığı bir kanıdır. O da, insanın nefis ve benlik bakımından uykuda olması, Nefsinin ve benliğinin insanı bazı hakikatleri görmekten uzak bir hale getirdiği düşüncesiyle böyle bir yorum yapılır. Eğer insan nefsini ve benliğini öldürürse, onlardan kurtulursa, hakikatler ve hikmetler kendisine görülecektir ve netice itibariyle uyanmış olacaktır.
