iyi birisi olmak insanın vazifesidir. Onun defalarca kötülük görmesi, zulüm görmesi bile onu kötü yapmaya sebeb olmaz. Aklı başında olan, vicdanı olan insan kötülük yapmaz. iyi biri olmak insani bir iştir. Kendi bilinciyle iyilik yapan bir insanın yaptığı iyilikten duyduğu neşveden daha güzel neşve mi olur? iyilik yapmak kalpleri onarmak, onlara destek çıkmaktır. iyi biri olmak safını belli etmek kötülüğün karşısında dik durabilmektir.
Mevzu ile alakalı Lokman suresinde şöyle bir ayet vardır:
Hazreti Lokman(as) oğluna öğüt verir:
''Yavrucuğum! Kulluğunu tam ve dosdoğru yap, iyiliğini öner, kötülükten sakındır. Bu sırada başına gelen sıkıntılara da göğüs ger. Fakat bütün bunlar sebat ve kararlılık gerektiren işlerdendir. Kasıntılık yapıp insanlara karşı böbürlenme ve yeryüzünde çalım satarak dolaşma! Unutma ki, Allah her kendini beğenmiş küstahı sevmez! Hayat yürüyüşünde dengeli ol ve sesini yükseltme. Unutma ki seslerin en çirkini (sesi yükseldikçe çirkinleşen) eşeğin sesidir.''
Hazreti isa(as)'nın da şöyle bir sözü rivayet edilir:
''ateşin ve toprağın yiyemediği bir şeyi çoğaltınız.'' Bunun ne olduğunu kendisine sorduklarında. ''iyilik yapmaktır'' diye cevap vermiştir.
Bir de la edri'nin şöyle bir beyiti vardır ki o aklıma geldi:
Kazara bir sapan taşı bir altın kaseye değse
Ne taşın kıymeti artar ne kıymetten düşer kase
yani iyilik yapan iyilik yapmasıyla hiç bir şey kaybetmez. Ona edilen kötülükler kıymeti artmayan taş gibidir. iyilik burada bir altın kasedir.
