sloganların amacı nedir? ''verilmek istenen mesajı en net biçimde hedef kitleye ulaştırma aracı''. sıkıcı teknik açıklaması bu.
tam olarak doğru. en azından markalar açısından öyle.
peki hayatın kendisi açısından nedir? bu slogan kime, nereye ulaşır.
elbetteki ulaşacağı belli bir kesim, belli bir yaş, cinsiyet ya da sosyal konum olmayacaktır.
taksim'in kalabalıkları içerisindeki yanınızdan geçen herhangi biri, önünüzden yürüyen kalçaları hoş bayan, arka masada oturan esmer çocuk ve binlercesi hatta milyarcası.
insanlar tek bir hayatlarının olduğunu ve bunun son bir şans değil bilinçsiz bir kendileri adına karar veriliş olduğunu bilseler idi emin olun tüm dünya daha güzel olacaktı.
o zaafın ne olduğunu bilmezdik ''zaaf'' diye bir kelime dahi türemezdi.
işte o zaman bizi terk eden sevgilimizin ardından karalar bağlamazdık. biten dostluklarımız için üzülmezdik. bir yere gelmesi, onun da katılması için ısrarcı olmazdık ''hiç ısrar etmedik acaba alndı mı?'' deyip kendi aptallıklarımızı ahlaki birer davranış olarak görmezdik.
takılı olmazdık hiçbir şeye, ne psikoloji doğardı o zaman ne de seroqual üretilmek zorunda kalırdı.
o kadar mutlu yaratıklar olurduk ki, depresyonlar lüks olurdu bizim için. antidepresanlar değil, depresyon ilaçlar alırdık biraz da acının tadına bakmak için...
sonra en büyük zindanımız; aşk. ilişkilerimiz öyle bir hal alırdı ki sadece bir hayatımız olduğu gerçeğini bilseydik; trafikte hiç tanımadığımız insanlara siktir çeker gibi hayatlarımızdan çıkarabilirdik bizler kadar aciz ama kendimizi ona muhtaç hissettiğimiz o değersiz şeyleri.
bakınız, burayı ele alınız. sözlük yazarlarının itirafları ve ben bu yazıyı sana yazdım başlığında binlercesi onlarca kez ne kadar aciz birer birey olduklarını ve en önemlisi de tek bir hayatlarının olmadığı var sayımı ile ne kadar da kıvranıp duruyorlar hayatın ve insanların boyunduruğu altında.
tek bir hayatımız var olduğunu biliyor olsa idik, herkesle sevişebilmek için daha mantıklı sebeplerimiz var olurdu.
sınır tanımazdık, bir uçakla ya da otobüsle gidip saatlerce sevişip hiçbir şey olmamış gibi geri dönerdik ve artık tanımazdık birbirimizi, utanmazdık da.
hiç tanımadığımız ve adını dahi bilmediğimiz bir kadın ve ya erkek ile çırılçıplak soyunup evin zemininde sırt üstü yatar sigara içerdik üst üste. sonra sevişirdik...
herkesten kolayca vazgeçer daha iyi insanlar olurduk, vicdan nedir bilmezdik, saçma gelirdi.
mutlu olurduk anlıyor musunuz? hem de hepimiz. afrikadan amerika'ya kadar. mutluluk hiçbir yeri teğet geçmezdi.
tüm bunları bilseydik eğer. bilmeliydik.
bilmelisiniz; tek bir hayat var lütfen sadece o'nu yaşayın...
