kendimi bildim bileli hastaydı annem. beynime ufak ufak kazınmış parçalar.
onun yaşadıklarını görüp, kendinize pay çıkarmak mı dersiniz, içinde bulunduğu acıyı engelleyememek mi dersiniz, gençken başına böyle bir şey geldiğinden mi dersiniz sürekli karamsar bir ruh halinde oluyorsunuz. hele ki yaşınız küçükse daha da kötü..
bugün annem öleli 4 yıl oldu. şu saatlerde zar zor hastaneye götürmüştük. adımı zor söylüyordu. ve söylediğim tek şey "allah'ım neden benim annem? lütfen kurtar onu" oldu. 4 yıl önce bugün, akşam 8'de hastalığına da bana da gözlerini yumdu.
hasta bir annenin bıraktığı şeyler; güç, sabır, yalnızlık ve sürekli "ben de hasta olacak mıyım?" psikolojisidir.
