insanların en büyük zaaflarından biridir. kendini büyük görme, herksten üstün tutma..falan. ne kadar çirkin şeyler bunlar. kibir insanın olgunlaşmasını engeller. göremez çünkü insan kusurlarını. ya da görür de yüzleşmek istemez. ben en iyiyim havasıyla gizlemeye çalışır eksikliğini.
fiziksel görünüş, para, başarı..bunlar bi anda kibir sahibi yapabilir insanları. eğer o insanda kişilik oturmamışsa bunlardan birine sahip olduğu an bambaşka bi kişiliğe bürünebilir. egosu kendini esir alır.
kibir kendiyle barışık olması değildir insanın. arada ince bi çizgi vardır aşılmaması gereken. geçici olan şeylerle övünmek, kibre kapılmak bana çok saçma geliyor. geçecek ya, bitecek. en fazla 80 yılı falan var. sonra toprağın altındasın.
kibir bir kere geldiği zaman insan övündüğü şeyleri çok daha fazla zanneder. atıyorum güzelse, kendini dünyanın merkezine koyar. samimi olmayan iltifatlardan bile haz duyar-ki bu olgun insan işi değildir-
kibirli insan çevresinde yalaka birileri olsun ister. çünkü doğruları söyleyen insan onun egosunu zedeler, gerçekleri gösterir. herkesin yanında yöresinde acı da olsa gerçeği söyleyen bi dost olması çok özeldir.
mevlana bununla ilgili şöyle der:
--spoiler--
kibir, kendinden habersizliktir. tıpkı güneşten haberi olmayışı gibi buzun.
--spoiler--
