mecburiyetten girilen iki ucu b.klu değnektir. bu muhabbetlere fazla karışmasan bir süre sonra "yiyo içiyo hesap ödemiyo p.venk" diye arkandan konuşulur. sanki 10 dakika önce "ölürüm de ödetmem abijim" diyen o yavşak değildi. adım "beleşçi" çıkacağına bu komik ritüele ortak olayım desen, bir süre sonra kendinden tiksinir, hayat enerjini kaybedersin. bünye bu krize dayanamaz. her hesap ödeme anı yaklaştığında ter basar. bazen "s.kimde değil, kim öderse ödesin" deyip yerinden kalkmazsın, diğerlerinin boğuşup durmasını garip duygularla seyredersin. bazen de, 1000 yıl önce yaşayan bir ortaçağ savaşçısı gibi yerinden fırlayıp "vallahi olmaz, ben varken size düşmez" nidalarıyla kasanın önündeki kalabalığın ortasına uçarak dalarsın. daha da ilerleyen süreçte, ortamlardan soğur, arkadaşlarla kahveye bile gitmeyi bırakırsın. çünkü her gün böyle bir mücadeleyi, böyle bir stresi kaldırmaz bünye. yorulur, kırılır, düşer soluk bir yaprak gibi...
