hemen firladim yerimden iki bira aldim sahile indim, hicbirzaman kendimi bu kadar güclü hissetmiyordum, biralari fondip yaptigimda anladim, tirnaklarima baktim kimseye ait olmayan birinin et parcalari vardi sabah uyandigimda...
yeni aldigim montuma sarilip kulak tirmalayan sözlerle beynimde dolasan, yürüdüm...
bide annemi gördüm, benden önce ölmez diyodum icimden, kar bastirmisti yine, deniz kiyisina kar yakismiyodu hic...
kararmis ahsap eve bakiyordum, icten ice bi veda görmüstüm sanki, cok soguktu, ama bunun farkinda degildim, topragin beni isitisindan anlamistim...
aslinda hicbirzaman kar yagmiyordu...
