18.yy avrupası'ndaki aydınlanma hareketinin bir sonucu olarak ortaya çıkan ve 19.yy içerisinde etkilerini dünya genelinde gösteren liberalizm; yaşama, özgürlük, mülkiyet ve mutluluğa erişme haklarının herkese ait olduğunu savlıyordu. bu düşünce akımından fazlasıyla etkilenmiş olmalı ki 20.yy başlarında prens sabahattin, "Bir toplumun, bir devletin temelini bireyler oluşturmaktadır. toplumu kuran, ona varlık bütünlüğü ve yaşama gücü kazandıran birey olduğuna göre sosyolojinin işe bireyi ele alarak başlaması gerekir. dolayısı ile birey toplum için değil, toplum birey içindir." felsefi yaklaşımını ortaya koydu.
adem-i merkeziyetçilik; yüzölçümü itibarı ile bir ülkenin bir merkezden yöneltilmesinin zorlukları göz önünde bulundurularak bu felsefi görüş ışığında hayat bulmuş ve o devirde geliştirilmeye çalışılmış mahalli bir yönetim biçimiydi. her ne kadar o devrin emperyalist devletleri için parçalayarak yutmanın kolaylığı açısından şiddetle desteklenip yaygınlaştırılmaya çalışılsa ve heder edilmiş olsa da günümüz dünyasında hızla değer kazanan ve yaygınlaşan bir yönetim şekli olarak ağırlık kazanmaktadır.
almanya ve abd'de uygulanan eyalet, isviçre'de uygulanan kanton ve dünyanın çeşitli ülkelerinde uygulanan özerk cumhuriyet idari sistemleri, adem-i merkeziyetçilik uygulamalarının dünyadaki değişik örnekleridir.
