iki isi birden yapabiliyorum. bir taraftan sen karinla ilgili bir sey anlatirken icimden seni seviyorum diyebiliyorum mesela. ya da bunun cok boktan bir durum oldugunu bilirken bir yandan da huzurlu olabiliyorum. ama gozlerinin icine bakarken devamli dikkatli olmaliyim kaptirinca kocaman gozlerine o zaman kaciyor ucu. keske dikkatli olmak zorunda olmasaydim. seni sevmemis olmak cok korkunc olurdu. cikolata yemeden olmek gibi bisey olurdu ondan bahsetmiyorum. seni saklamadam sevebilseydim keske. birlikte kufrederken bugun hayata, konusmanin sonunda 'bak guzel seyler de var; hissettiklerimize sahip olmak tum bu lanet hayattaki boku pusuru cekmege deger' diyebilseydim. belki gulumserdin. belki o zaman bu kadar agir gelmezdi her sey ne bileyim. nasil hayal edersem o kadar degil mi zaten; en iyisi sen gulumsemis ol.
