Bekir Coşkun'un hangi oyunun kaçıncı perdesinin sahnelendiğinin hala farkında olmamasıdır.
Tuhaf bir örnek vermek istiyorum aklıma geldi. Filmlerde iyi oyuncular, kötü oyuncular vardır, kahramanlar, esas oğlanlar, haydutlar vardır. iyileri alkışlar, kötülere lanet ederiz. Oysa ki hepsi de aynı set üzerinde işlerini yapan, para karşılığı emek sarfeden insanlardır ve tek bir senarist tarafından yönlendirilirler. Çekim bittiğinde hepsi sıradan kişilerdir, canlandırdıkları karakterleri unutup kendi dertleri ile başbaşa kalırlar.
