iyi insan"dı". *
herşey bir yana iyi bir insandı. tanımayanların hakkında atıp tutmasını, bu sözlerin muhatabı olmayı hak etmeyen bir insandı. çocuklara bakarken gözleri parlayan, zaman zaman heyecanlanıp kendisi de çocuk gibi olan biriydi. samimiydi bütün söylediklerinde, yağcılık yapmaya ihtiyacı yoktu ki, yaranmaya çalışmazdı ki... seviyordu gerçekten buraları, kokusunu, havasını, suyunu sevdiği topraklarda, arkasını kontrol etmeden yaşayabilmek istiyordu sadece, hatta çoğu ermeni'den farklı olarak böyle yaşayabileceğine inancı tamdı. insan insana kıyamaz, sırtından vurmaz zannediyordu...
yalnızdı... hem sağdan hem soldan kenara itilmişti. çünkü kimseyi memnun etmek değildi derdi. arzusu, yaşayabilmekti arkasına bakmadan... güvendiği, sırtını döndüğü için geldi bütün bunlar başına.
şimdi, iki yıl önce adını bile bilmeyen bir sürü insan, hakaretler ediyor o'na. kimisi de üzüntüsünü dile getiriyor. benimse derdim bambaşka. televizyondan bekli de gazeteden resmini gördüğünüz o insanın elini sıkmış, onla sohbet etmiş, iyi hem de dünyalar iyisi biri olduğunu bilecek kadar tanıdığım hrant ağpariğim o... hrant ağpariğim"di"... bir iki tane de olsa komik anım vardı onla ilgili, bir zamanlar gülerek anlattığım... buydu işte hrant dink. uzaktan nefret edenlerden çok, benim içimde yaşayan haliyle var hep...
