insan olarak en büyük yanılgılarımızdan biridir. kin tutarak o kişiyi cezalandırdığınızı mı düşünüyorsunuz gerçekten? hayır, asıl cezayı kendimize veriyoruz biz kin tutarak. kırgınlıkları çoğaltıyoruz içimizde. hadi affetmiyoruz, bari kin tutmayalım değil mi? ama yok. ölene kadar bizle yaşayacak o kin.
bazen de tavşan dağa küsmüş hesabı oluyor. biz kin tutuyoruz ama karşıdaki unutup gitmiş. yani kendimize yapıyoruz.
bununla ilgili bi hikaye var bilirsiniz:
--spoiler--
bi gün öğretmen ertesi gün için öğrencilerinden birer çuval patates getirmelerini istiyor. ertesi güne getiriyor öğrenciler.merak ediyorlar tabi, acaba ne olacak bu patatesler diye. öğretmen, her affetmediğiniz insan için bir patatese o kişiinin ismini yazın. ve bu çuvalları 1 hafta boyunca nereye giderseniz yanınızda taşıyacaksınız diyor. neyse yazıyorlar falan 1 hafta geçiyor. çok fazla patatesi olanlar başlıyorlar söylenmeye. kolay mı 1 hafta taşımak? değil. öğretmen açıklıyor: işte böyle affetmediğiniz her kişiyi yanınızda taşıyorsunuz yani kendinizi cezalandırıyorsunuz.
--spoiler--
bizim kinimiz 1 hafta değil ama. ömür boyu yanımızda gezdirebiliyoruz o çuvalı bazen.
affetmeyi bilmek gerek. kusursuz insan yoktur. bir şans daha verin, insan hata yaptıkça olgunlaşır.
affedin ki patatesler ağırlık yapmasın sırtınızda.
