müziğe, edebiyata, sanata gönül vermiş dahilerin çıktığı kardeş millet, güzel millet, yurttaşlarımız.. "dahi" ermeni şairi zahrad'ın en güzel şiiriyle, onun hayat dolu, sevgi dolu dizeleriyle entryme son veriyor ve ırkçılıkta, cahillikte zirve yapmış sözde türk milliyetçisi, özde türk istismarcısı, bok yiyicilere rağmen, ya sabır çekip, susuyorum...
"ve çiçekler arasındaki erik ağacı
güneşe ve yağmura dikmiş gözünü
güneş ki olduracak meyvasını
yağmur ki besleyecek meyvasını
meyva ki sürdürecek erik ağacını
ağaçlar ki çiçekler arasında
o ben'im işte...
ve meyva ki güneş kokar
usulcana erir ağzında
ve bir an emip de çekirdeğini
ya yere atarsın ya da denize
o çekirdek ki mutlu
o ben'im işte... "
