Hastaneye geldiklerinde içimde çocuklarına samimiyet duyduğum hastanede iyi davranmaya ne kadar çabalasamda cılkını çıkarıp "şarj aletin varmıdır kocamı arayamadım bi takıyım şarja" deyip daha sonra kendi telefonum kapanmasına rağmen geri alamadığım o abla yüzünden "bırak işini yap bakma suratlarına dediğim ve daha konuşmayı yeni söküp küfür etmeye başlayan çocukların gülünesi nolursa olsun gelecekte nasıl olacağı malumda olsa sevilesi durumdur. Sömürmelerine izin vermezsek geneli aşiret gibi biyere yerleşip yaşarlar. Birde son olarak kim ne derse desin binbir duayla teşekkürle hastaneden ayrılan kürt teyzeler var. iyilermi kötülermi çözülemeyen cahil ve nereye çekersen oraya giden bitik bir ırk.
