Kendi düğününde ayakları olmayan gelin gibi oturacak insanım ben. Yatakta zıplayarak hoo diye bağırmayı yıllardır dans etmek sanıyorum çünkü bilmiyorum, öğrenecek ortamlara girmedim ve yeteneksizim. Düğünlerden nefret ettiğim için çocukken annemin zoruyla gitmek zorunda kalırdım, annemde sadece dik otur derdi yerimden kaldırmazdı. Bu yüzden ne zaman yakın arkadaş düğünlerine katılmak istesem hep bi masada öyle otururum çünkü yanımdakiler az önce dans etmek için kalkmıştır.
Yine böyle bokum ortamlardan birinde yanımda az önce oynamaya kalkmış lise arkadaşımın sümüklü iki çocuğu ile oturuyorum. Anneee diye çığırıyorlar, ilk aman yavrum otur sözlerim bakın anneniz orada oraya gidin haline dönüşmüş. çocuklardan soğumuşum, ağzı burnu sümük içinde kalmış ağlamaktan ikisininde. Silsem banyo havlusu ile anca temizlenir zaten derken o göründü.
Düğünlerde dans etmekten hoşlanan arkadaşım yasin.
Dans etmeyi bilmiyorum cınım dedikçe hadi nedenoylededi diye yapışıyor koluma, bakıcılık yapıyorum diyorum anasını çağırırız diyip beni susturuyor, çekiştiriyor. Kalksam biliyorum ki parmaklarımı şıklatamayacağım çünkü çok zor bi şey o. Baş parmağımı işaret parmağıma sürtmeyi daha önce odamda kendimden utanarak denemişim, olmamış. çok büyük rezil olacağım. 17 yaşında bir düğünde içip rezil olalı böyle şeyler yapmamışım ki hala görüntülerin elimizde diye tehdit ediliyorum.
Düğün bitene kadar yasin ile mücadele ettim, müzik bile değiştirtti adam. O yüzdendir ki düğünlerde dans etmeyen adamı severim, saygı duyarım. Oynasak ohh sürekli oynayalım, kimse oturmasın çoşalım diyen insanlar gibi bunaltmaz, sıkıntıya sokmaz, candır, koruma altına alınmalıdır.
