istanbul garibi ben, iETT otobüslerinin birine dayımın oğluyla bindim. istanbul'a birkaç günlüğüne gitmeme rağmen çok bilmişliğim üzerimdeydi*. otobüsten inmemiz gerektiği işaretini alınca kalabalık arasından ayağa kalktım ve kapıya doğru yürüdüm. durağa yaklaşmıştık iyice. kapının üstündeki kırmızı renkli butona basıp duruyordum. "duracak lambası" ise hala yanmıyordu. kuzenim kıkır kıkır gülerek yanıma geldi ve kapının dibindeki kolun üzerinde bulunan düğmeye bastı. lamba yandı. indik. sonra... ne bileyim. böyle bir boyut değiştirme... böyle... bir ikilem... o günden sonra kendimi metafiziğe verdim.
