eğer ki alışverişe anne ve babanızla gidiyosanız, bir azap yeri, bir işkencehane haline gelebilecek mekandır.
genel olarak ebeveynlerde mi böyle bişey var, yoksa benimkiler mi bi tuhaf anlamadım. ne zaman yapsam bu hatayı, tam giyiniyorum, ya anam, ya babam hööönk!* diye açıyolar arkadaş. en uygunsuz an. tıklım tıklım hertaraf. arkada giyinmek için bekleyen bir sürü insan. ben açılınca daha bi panik yapmışım. elim ayağım birbirine dolanmış. sokamıyom pantolona ayağı.
o değil bi de o kadar rahatlar ki.
- oldu mu oğlum bu? -perdeyi kapatmadan- canım bi beden büyüğünü getirirmisin.
lan olsa ne olmasa ne senin oğlunun g.tü bütün mağaza görmüş. senin oğlun o an depresyona girse donla çıksa kabinden "yeter lan" diye yeri.
bi de herhalde kaderin ayrı bir cilvesidir, ne zaman sağlansa bu koşullar, mağaza tarihinin en güzel insanlarına ev sahipliği yapıyor o an. mağaza değil manken ajansı.
tabi bunun bi ehemmiyeti yok o saatten sonra. işin kötüsü ben de alştım artık perdeyi falan kapatmıyorum soyunurken. babam duruyo önümde. yoksa adam dayanamayıp açacak zaten. hem onun gönlü olsun, hem ben stres yapmayım.
