Simdi 2 oda 1 salon evde 5 kişi kaliyoruz.. Ben, abim, bakima muhtac olan annem ve alzeimer olan babam, son olarak da kardesim. Eskiden koyde yasardik. Arsamiz yuzunden aileler arasinda cikan tartismalar, kavgaya donusmustu. Silahlarin cekildigi bu kavgada Annemle babam daha biz cok kucukken oldurulmusler.. Karsi taraf hapse girmis falan.. Bu konulari konusmak bana hala cok agir geliyor, o yuzden pek de bir sey bilmem bu konu hakkinda.
Bu Olanlardan sonra anneannemle dedem merkeze tasinmislar kotu anilari unutmak icin. Bizi okuyup buyuttuler sagolsunlar. Daha benim ogrenimim surerken Anneannem felc, dedem de alzeimer oldu. Aksilikler hep ust uste geliyordu. Ama tum bunlar, bizim aile baglarimizi guclendirmekten baska bir seye yaramadi. Anneannemin altini degistirirken, bir kere bile "of"lamadim. Onun kulu kolesi olurum ben. Allah'tan abimin okulu o donem bitmisti de ise girip bize bakmaya baslamisti.
Annemle babami erken yasta kaybettigimiz icin abimle birbirimize hep destek olduk, sahip ciktik. Onlarin yoklugunda birbirimizden baska kimsemiz yoktu. Ailevi baglarimiz bu yuzden cok gucluydu.. Birimizin basina bir sey gelse, dayanamaz hemen aglardik. Birbirimizin hic uzulmemesi icin cabalar dururduk.
Abim 1000 lira maasla calisiyordu fakat yetmiyordu. Anneannemin bezleri, babamin ilac masraflari, evin kirasi, benim ve kucuk kardesimizin okul masraflari.. Ben de yarim gunluk bir is bakmaya karar vermistim. Abim Patronuyla konusup bir yoluna bakacagini soylemisti fakat o sirada zaten patron da onu cagiracakmis.. Ama isten cikarmak icin. Artik olan isini de kaybetmisti, ortada kalmistik. Ama Allah'tan umut kesilmez, koyden eski bir tanidik sayesinde abim terminal hattinda dolmus soforlugune baslamisti. Okudugu bolumle ilgili degildi isi ama olsun eskisine gore 500 lira daha fazla maas veriyorlardi. Boyle boyle 3 yil daha gecti, ben mezun oldum, mezuniyet balosuna falan katilamadim maddi imkansizliklar yuzunden ama olsun. Artik ben de calisip aileme destek olabilecektim. Ben gidemedim ama belki zamani geldiginde kucuk kardesimiz Muhammed'i gonderebilirdik mezuniyet balosuna.. Belki o mutlu olabilirdi bu zorluklara ragmen..
Mezun olur olmaz hemen bir ise basladim. Asgari ucret aliyordum ama zamanla artacakti. ilk maasimla abimle kardesime guzel bir hediye alayim dedim. Sonraki gun abim izinliydi, ise gitmeyecekti. Sonraki gun geldi; muhammed ile ben haric herkes uyuyordu, kahvaltiyi hazirlamistim, o okula gidecekti ben de ise gidecektim. her zamanki gibi makul miktarda makyajimi yapip, bir bluz ve bir etek giyip ciktim evden. is bittikten sonra da calistigim avm'nin icindeki bir magazadan Muhammed'in o cok istedigi oyun konsolunu ve abime de eskiyen ayakkabilari yuzunden, guzel yesil tonlarinda bir spor ayakkabi aldim. Maasimdan geriye 100 tl kalmisti fakat onlarin yuzundeki ufak bir tebessum icin bile herseyi yapardim. Yeter ki mutlu olsunlar.. Hava kararmisti. Daha sonra eve dogru yola koyuldum, dolmusa bindim. Bizim ev hattin sonuna dogruydu. Bu ay Cebimde kalan parayi dusunuyordum ki Bizim eve dogru yaklastikca farkettim, kimse kalmamisti dolmusta.. Sofor ve ben. Etrafa da bakindim fakat hic tanidik gelmiyordu. Seslendim, ben yanlis hatta mi bindim, nereye gidiyor bu dolmus dedim. Cevap vermedi. "Heyyy!" Dedim. O sirada da durdu..
En arkada oturuyordum, uzerime dogru gelip agzima bir bez baglayip kafama hemen cuval gecirdi. Karsi koymaya calistim ama cok gucluydu. Yaka paca, cigliklar icinde dolmustan indirdi beni. Yerde kivraniyordum, deli gibi ciglik atiyordum, atmaya calisiyordum.. Fakat sadece dolmus soforu yoktu ortada. Bir kisinin daha geldigini duydum. Hicbir sey goremiyordum ama yine de ayaklanip kalktim ve kosmaya basladim. Hangi yone gittigimi bile bilmeden Son hizimla kosuyordum fakat tokezleyip dustum. Hemen yetistiler. Geri dolmusun oraya goturduler, sesim boguk boguk cikiyordu, bagirsam da kimsenin duyacagini sanmiyordum ama bir umut iste.. Ardindan onlardan birisi ellerimden tutup iki yana ayirdi. Tecavuz edeceklerini anlamistim. Son bir hamleyle kurtulmak icin rasgele tekme attim, debelendim bu onu daha da sinirlendirmisti. Cuvalin ustunden sert bir tokat atti ve bagirip cagirdi. Sesim bir anligina da olsa kesilmisti. Sonra Arkadasini cagirdi ve birisi kollarimdan tutarken digeri de etegimi kaldirip corabimi indiriyordu. Bagirmalar, cagirmalar.. Artik yerini derin bir aglamaya birakmisti. Caresizlik!.. Bacaklarimi iki yana ayirmisti fakat engel olamiyordum. Bir kadinin basina gelebilecek en kotu sey geliyordu basima.. Hersey bulaniklasti, bilincimi yitirecek gibiydim. Bir ileri.. Bir geri.. icimde hissedebiliyordum. Korkunc bir seydi. Daha sonra yavasladi. Birakacaklarini sandim, hala agliyordum caresiz bir sekilde. Kendimi geriye dogru itiyordum ama onlarin gucu karsisinda hicbir sey yapamiyorum. Cirpinislarim nafileydi.. Kan ter icinde kalmistim.
Bu sefer de digeri geldi. Sesi tanidikti. Bu kisi abimdi... Bir ileri.. Bir geri.. Kendimi o an oldurmek istedim. Yasamak istemiyordum artik. Boyle kopek insanlarla ayni dunyayi paylasmak istemiyordum.. Daha sonra ismini bile almak istemedigim kisi de isini bitirdi. Ben yan vaziyette cenin pozisyonuna gelmis icin icin agliyordum. Goz yaslarim tukenmisti artik.. Daha sonra yerdeki kirilmis oyun konsolunu ve spor ayakkabisinin oldugu poseti farketmis olacak ki hisirtilarini duymustum. Belki de calip kacacaklardi ama icine biraktigim o kucuk notu buldu: "sizler benim herseyimsiniz... Biri dunyanin en yakisikli kardesine, digeri de dunyanin en karizmatik abisine..." Anlamis olacak ki teyit etmek icin Basimdaki cuvali cikardi ve goz goze geldik.. Benim kan kirmizisi, sulu gozlerime bakiyordu.. Burus burus olan yuzume. Zevk ugruna kirlettigi o yuze bakiyordu.. daha sonra gozunden yaslar suzulmeye basladi. Yuz sekli hic degismemisti ama boncuk boncu yas dokuluyordu. Donup kalmisti. Ben daha da haykirarak, hickirarak aglamaya basladim. Utancimdan kendimi tekrar ve tekrar oldurmek istedim.. Agzimda bez oldugu icin konussam da anlasilmiyordu, bagirsam da.. Dolmus soforu arkadasi, abimi durttu. Hadi gidelim buradan daha neyi bekliyoruz dedi. O sirada abim, soforun cebinden caki seklindeki bicagi aldi ve sofore tuttu. Uzak dur benden.. Bagira bagira aglamaya basladi abim de. Onumde diz coktu, gozlerini beden ayiramiyordu.. Bana, onu affetmem icin yalvariyordu. Boyle bir gunahla, utancla yasayamacagini ifade edip canina kiyacagini soyledi. Benden tepki gelmeyince biran bile tereddut etmeden Elindeki bicagi direkt kalbine sapladi. Onumde yigilip kaldi. Yine de uzulmustum, o benim abimdi.. Basima bir sey geldiginde ilk hep o kosmustu.. Ayaklarimin ucundaydi bedeni. Sofor de o sirada bir telasla kacip gitti. Emekleyerek Abime yaklastim, konusmakta zorluk cekiyordu ama gucunu toplayip kurabilmisti son bir cumle: "yalvaririm affet..." Abim orada ölmustu. Durtuyordum, tokat atiyordum ama tepki vermiyordu. Onu orada birakmak cok zor gelse de yardim cagirmak icin son bir cabayla ayaga kalkip yolu bulmaya calistim. Bir cift bana dogru yaklasan isik gordum. O sirada da bilincimi kaybetmisim.
Gozlerimi actigimda hastanedeydim. Olanlari hatirlamaya baslayinca tekrar ve tekrar yikildim. Kendi icimde cehennemi yasiyordum.. Tekrar bir aglamaya tutuldum. Kolumdaki serum ignesini cikararak Yatagimdan kalkip odadan ciktim, etrafa bakiniyordum. Sterilize icin ayrilmis bisturi'ler vardi bir rafta. Etrafta pek kimse yoktu, hic dusunmeden aldim bir tanesini ve geri odama donup tuvalete girdim. Yere oturup duvara yaslanmis bir sekilde, elimde tuttugum bisturi'ye bakiyordum. Artik bu utancla, bu kirlilikle yasayamazdim. Bileklerimi kesmeye karar verdim. ilk once sol, daha sonra sag.. Artik geri donusu yoktu. Kanlarin akisini izliyordum. icimde bunu yaptigima pismanlik olsa da, huzuru hissettim. Kurtulacaktim artik bu acidan. Yavas yavas uykuya kapiliyordum. Bilincimi sonunda kaybettim...
Gozumu yine bir hastane yataginda actim. Bileklerim sargidaydi, belli ki yine kurtarmislardi beni. Daha sonra anneannem ile dedemi, kucuk kardesimi dusundum.. Onlar bunu haketmiyordu. Benim yoklugumu.. Tum olanlara ragmen, onlar icin hayatta kalmaliydim.. Sirf onlar icin.. Bana ihtiyaclari vardi...
