savrulan beden isimli şiirini okuduğunuzda - bir anlamda- vasiyetine tanıklık etmenizi sağlayan şair ama insan... "Olduğum gibi ölmeliyim" diye yazmış şiirin bir yerinde, "nasılsan öyle ol" veya "nasıl rahatsan öyle davran" sözünün karamizahi bir üslubu gibi gelir bana bu söz. "Olduğum gibi ölmeliyim" lafını kullanan birinin ölümünün intihar olması, hayatının baştan sonra - daha doğrusu- yaşadığı hayatın baştan ayağa bir intihar olduğu fikrini getirmez mi usa?
Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden,
Kesmeliyim soluğunu doğmuş olmanın!
Nasıl da biçilmiş kaftan ölüm
bu solgun yürek için.
Sevinçlerle sevinçleri bağlamayan zaman bir.,
bir boz köprü ve onun dayanılmaz gölgesi.
Yitiyor işte gözardı edilen bedenim,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Dost, ana baba ve hiçbir umudu düşünmeden
Doğramalıyım bu tiksinç vücudu beynimle!
Bilirmiydim yaklaşan karanlığı daha önceleri,
Son verilebilir yaşamın benimki olduğunu?
Şendim, şendim ben,
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
