john lennon sözü. ne de doğru söylemiş üstad... kavramış hayatın derinliklerini çoktan. neydi acaba bu cümleyi kurduran olay?
evet. hayatı planlar yaparak harcadığımızın farkında değiliz. üstelik planlarımızın ve hayallerimizin gerçekleşebilirliği için zamanı daraltmış olmaktan da gurur duyuyoruz, kendimizi planlı, programlı zannederek övünmekten. saçmalıyoruz sanırım her birimiz, her nefes alanımız belki de. düşünebilme yetimizi anı yaşamak dışında israf ediyoruz.
geçip giden zaman için eski sevgilinin geri dönmesi olayındaki trajedi söz konusu olmadığı alenen ortadadır ve biz hala atiye feda ediyoruz şu en önemli anlarımızı...
hayat belki de bundan ibaret kim bilir? ya böyle mi olmalı? anın tadını çıkarmak çok mu zor bir şey? imkansız sorular değil bunlar, aşılamaz ve geleneğe indirgenemezler. çünkü hayaller gerçek hayattan her zaman daha caziptir.
