dörtlükler

entry7 galeri
    5.
  1. ataol behramoğlu şiirleri:

    "Cellat uyandı yatağında bir gece
    "Tanrım" dedi "Bu ne zor bilmece:
    Öldürdükçe çoğalıyor adamlar
    Ben tükenmekteyim öldürdükçe..."

    1974

    Yıllanmış bir ağaç gibi köklü, gür
    Yalan hiç yıkılmayacakmış gibi görünür
    Hükmü verilmiştir oysa:
    Yıkılacak. Çürümüştür.

    1972

    Eskidenmiş sabredip murada ermek
    Şeyhin kerametini bekleyerek
    Öyle zamanlar yaşamaktayız ki dostum
    Erdemdir bazen, sabretmemek...

    1974

    Elinde ne piyon kaldı, ne vezir, ne kale
    Düştü birbiri ardına atlar, filler
    Ama şah hâlâ direnmekte
    Yeni taşlar bulundu çünkü : Köpekler...

    1972

    Burjuvalar kocaman duvarlarla
    Çevirmişler avlularını
    Ama bir kiraz ağacı gördüm geçen gün
    Dışarı uzatmıştı en çiçekli dalını

    1972

    Dilencilerin akordeonları
    Bir romantizm katıyor Avrupalı'nın hayatına
    Bu bana klâsik müzik dinlemesini anımsattı
    Nazilerin, toplu imhalar sırasında...

    1972

    Dostları özlemle kucaklamayı unutma
    Çocuk sevmeyi çiçek koklamayı unutma
    En zorlu anındayken bile kavganın
    Gökyüzüne bakmayı unutma

    1972

    -Nedim Tarhan'a-
    Bir arkadaşımı dinledim yurdunu savunurken,
    inanç ve güç doluydu - şaşkın yüzler sarkmıştı kürsüden;
    "Bizler yarının insanlarıyız" diye düşündüm,
    "Onlar ise ölüdür, şimdiden..."

    1983

    Her an bir çarpıntıyı yaşamaktayım
    Her an çılgın bir heves dağlıyor kalbimi
    Tanrım, ben mi hayatı aşmaktayım
    Yoksa hayat mı aşmakta beni...

    1972

    Hayale, düşe, doğa ötesine karnım tok
    Cine, periye, tanrıya, iblise karnım tok
    Adam gibi yaşadım şu dünyada diyebilsem bir gün
    Gerisine karnım tok

    1974

    Odan, kitapların duvarda resimler
    Bahardır, bir kuş şarkısını söyler
    Sanırsın böylece sürüp gidecek bu
    Nasıl öyle sandıysa senden öncekiler

    1974

    Ölüm düşüncesinden
    Ürküntü duymazdım belki
    iki tarih arasına sıkışmak
    Onurumu incitmeseydi...

    1976

    Gök sanki eriyecek mavilikten
    Çimenler uykulu ve sıcak
    Bir kadın geçiyor
    Çıplak ayaklarını kalbime basarak

    1972

    Durdum baktım arkandan sen giderken
    Bana bir hoşça kal bile demeden giderken
    insan neler duyar anladım o zaman
    Can alıp başını benden giderken

    1974

    Sevdiğim
    Sonsuzca yitirdiğim ender çiçek
    Geri kalan yılları ömrümün
    Seni anımsamama yetmeyecek

    1976"
    0 ...