2.
-
ozan arif'in bir eseridir.
Ben köylü vatandaşım,
Kim benim dostum babo?..
Bu ne hırs, bu ne hışım,
Sesimi kıstım babo...
Kiminiz bana güler,
Kiminiz aptaldır der.
Baştaki efendiler!
Ben size küstüm babo...
Damarda kanım kurban,
Şerefim, şanım kurban,
Dövlete canım kurban,
Sizedir kastım babo...
Ne oruÇ ne de söfür,
Din, imin sizde sıfır.
Ağzıma geldi küfür,
Yine de sustum babo...
SeÇim de reye-meye,
Geldiniz bizim köye,
Ben sizi adam diye,
Bağrıma bastım babo...
istemem sevmeyin lo,
Baştan da savmayın lo,
Kapıdan kovmayın lo,
Toz diye üstüm babo...
işime zor dediniz,
Ürüşvet istediniz,
Ben ektim, siz yediniz.
Soyuldu postum babo...
Devletin malı sizin,
Kaymağı, balı sizin,
Küpünüz dolu sizin,
Boş benim testim babo...
Yapılan ne bak hele,
Patlarsın güle güle!
Köyümde yol yok ula,
Büstüm var büstüm babo...
Anarşist Çıktı birde,
Onlarla girdim derde,
Üstelik hapislerde,
Az mı kan kustum babo?..
Ârif der; aha şundan,
Çok Çektim hele bundan!
Türkeş'ten başkasından,
Umudu kestim babo...
10 Ekim 1984
