eğer asosyallikten değil de münzeviliği bir yaşam tarzı yapmışsa işte o zaman alkışlanası tiplerdir. keyfiyeti kemmiyete tercih ettiği için hayata farklı bakış açıları ve az ama öz dostlukları vardır. sıcak, samimi bir sohbeti binlerce sunî alkışlamalardan, gerçek bir dostu düzinelerce arkadaşlıktan daha çok tercih eder çünkü bilir ki ruha işleyen bir muhabbet, sahne ışıkları söndüğünde biten alkışlardan daha yeğdir. bilir ki insanın ruhunu doldurması egosunu doldurmasından daha önemli ve huzur vericidir. çiçeklerle dolu bir bahçede şen şakrak oynayan çocuklar ve kitaplarla dolu bir ev en büyük hayâllerinin başında gelir.
gecenin yağmurunda deniz kenarında yürürken, yağmurun toprakla ceminden gelen kokuyu maveradan gelen bir koku gibi addeder. kalabalıklar, gürültülü mekanlar, avmler, herkesin yığın yığın olduğu yerler sıkar kendini. mezarlıklarda kafa dinlerken, yağmurda denize girerken, hoş bir müzik eşliğinde kendi kendine raks ederken, sokak aralarında çocuklarla misket oynarken veya çimler üzerine uzanıp bulutlardan resim çizerken görebileceğiniz tiplerdir kendileri. başkalarınca absürt ve aptalca olarak kabul edilen değer yargıları ve prensipleri vardır. fakat münzevi olmak demek sosyal hayata katılmamak demek değildir, sadece onların sosyal hayat yaşantısı ve bakış açıları biraz farklıdır.
münzevilikte ihtiyarî bir seçim varken, yalnızlıkta gayr-î ihtiyarîlik vardır. ve münzevilik asla sosyal yaşamdan uzak değildir ama mesafelidir.
