bir acizlik ifadesidir. çeşitli şekillerde gösterir kendini:
-fiziksel görünüşünü ön plana çıkarma.
bu tür insanlar YAKIŞIKLILIĞI ya da güzelliğiyle ilgi çekmek isterler. halbuki kendi elde ettikleri bişe değildir bu. kimisi güzel yaratılır kimisi çirkin. ve ufacık bi kazayla o güzelliğin gideceğini düşünemezler. en iyi ihtimalle de zaten yaşlandığında kalmayacak olan bi özellikle övünürler. herkes onları o özellikle bilsin isterler.
-maddi imkanları kullanma
konuşmalarında sürekli maddi durumlarını vurgularlar. işte şunu yedim, şu tatil köyüne gittim, şu markadan alışveriş yapıyorum.. kalite değil de marka takıntısı olan gerzekler bu gruba dahil oluyor işte. ki bu da övünülecek bişe değil. çünkü nice zengin insanlar, bizim hayran olduğumuz ünlüler kimseden habersiz köşelerde sürünerek öldüler. buraya hemen bi atasözü serpiştirmek istiyorum: güzelliğe güvenme bir sivilce yeter,malına güvenme bir kıvılcım yeter
evet konumuza geri dönüyoruz.
-entel görünme çabaları
asıl sözlüğü ilgilendiren kısmı da bu sanırım. giyim tarzı, okuduğu kitap, izlediği film, gittiği kafe.. falan filan her konuda "farklı" olduklarını düşünürler bu zat-ı muhteremler. olmadıkları biri gibi davranırlar. e böyle de mutlu olamazlar haliyle. ayriyeten evet dikkat çekiyorsunuz ama yapmacık tavırlarınızla dikkat çekiyorsunuz. anlıyoruz yani o ortama ait olmadığınızı.
-yapmacık hareketler
yine sözlüğümüzde sıkça karşılaştığımız üzre saçma sapan hareketler yapan insanlardan bahsediyorum. bunların reeldeki versiyonları, ortamda bağıra çağıra konuşan ya da neşeli bi ortamda içine kapanıp melankolik takılan insanlardır. bir düşünceye katıldığı halde sırf dikkat çekmek için muhalefet ederler.
benim tahammülüm yok bu şekil insanlara. nerde olursanız olun kendinizi yansıtın. dikkat çekmeseniz ne olacak ya, ölecek misiniz? kendinizi geliştirin. o zaman istemeseniz de dikkat çekersiniz zaten. hem de olumlu yönde, şebeklik yapmadan.
hadi bakim akıllı olun. insan olun. öptüm
