doğum denen zımbırtı olmasa, hakikaten tadından yenmeyecek bir iş. ama dokuz ay karnında taşı, hadi onu geçtim, doğururken yok sezeryanıydı, dikişti, suni sancıydı, kandı, ağrıydı, acıydı filan.. yok yani, kafayı yemediğin sürece böyle bir karar veremezsin. şöyle de bir yöntem olsa: gitsen doktora "arkadaş ben çocuk sahibi olmak istiyorum" desen, senden gerekli olan yumurta hücrelerini alsalar işte, onu dışarda dölleyip birşeyler birşeyler, kafam basmıyor anlayın, sonunda çocuk oluşsa ama nasıl çocuk, yeni doğmuş değil, altı aylık, ele avuca gelir şekilde! verseler kucağına bunu, evine dönsen filan. hiç beklemeden, hemen teslim, böyle ayrıntılara takılmadan, oh mis.
