ülkemizdeki gençlerde sık rastlananır. temeli çocukluktan gelse gerek. sebebi bizatihi ebeveynlerin çocuk yetiştirme mantığıyla ilişkilidir. bebeklikten itibaren aman bişey olmasın, aman masanın köşesine çarpmasın, aman düşmesin, aman üniversiteyi kazandı yanına yerleşim kurda kuşa yem olmasın...
geçenlerde işten çıktım toplu taşımayla evime gidiyorum, bir kadının kazık kadar kızını zorla kucağına oturtmaya çalıştığına şahit oldum.
-kız; anne saçmalama yeaa,
-anası; nolacak kızım zaten küçücüksün(fiziksel olarak) diyordu.
çok komiğime gitti. ebeveynlenler çocuklarına tabiki arka çıkacak da, bunu yaparken bokunu çıkarmamaları gerek. hiç unutamıyorum vatani görevimi yerine getirirken; annee gelin beni alın burdan burası çok kötü diye resmen salya sümük ağlayan adamlar gördüm. işte hal böyle olunca yetişkinliğe geçilse bile bu tarz yetişen çocuklar ve gençler sürekli arkalarında birinin geldiğini görmek istiyor. yanlış!
