evrenin, maddenin dolayısıyla varoluşun özünün kavranması için ilk zamanlardan beridir süregelen felsefik/fiziksel düşünce ve çalışmalar sonucu günümüzde teorik/düşünsel anlamda ulaşılabilen en üst seviyedaki kuramdır.. şu anki teknoloji ile gözlemlenmesi, ölçülmesi, deneysel forma sokulması, veri alınması mümkün görünmemektedir.. ama atomaltı parçacıklar da çok değil, günümüzden bir asır, insanlık tarihinin kumsaldaki bir çakıl taşı kadar zamanı öncesinde aynı konumdaydı.. artık somut gözlemler fizik açısından son derece yetersiz kalıyor.. önce hayal etmek, sonra da felsefesini ve üzerine bir nebze matematiksel formunu oturtmak gerekiyor.. üç boyutlu evren, 20. yüzyılın başında 4 boyuta çıktı.. şimdi ise 10+1+1 boyutlu sicim kuramı.. 10+1 yani 11. boyut "slackenuc"; 10+1+1 yani 12. boyut ise "anerk" olarak adlandırılıyor.. işin ilginci ise, onikinci boyut, "tanrı" varlığını/düşüncesini/kavramını sevmeyen fizikçilerin tanrı olgusu için "yaratılmış" geliştirilmiş bir boyut/olgu.. işin özü hep "o"na varıyor.. fizikte de, felsefede de..
