ilk göz ağrım, fotoğraf aşkım. kendisini zaman içinde 40d ve d90 ile aldatmışlıklarım oldu ama şu an yine kendisine dönüş yapmış durumdayım. 18-55 lensi ile birlikte eski dostumla yine yollara düşmeye başladık.
önümüzdeki pazartesi dubai'ye gidicem tabiki demirbaş olarak kendisi de yanımda olacak. belki oralardan kendisine güzel bir lens alıp onu mutlu edebilirim ama almasam da o böyle de mutlu zaten, ben de onunla mutluyum ki. belki güncel modellerin çok gerisinde, belki iso 800 de bile iyi şeyler çıkmıyor amaa istediği hava koşulunu yakalarsak da çatır çatır en güzel kareleri veriyor. canım benim.
küçük, hafif, taşıması kolay. çalınsa ya da kaybolsa veya başına bir şey gelse değerinden önce kendisine üzülürüm, zaten satıcam desem alıcı bile bulamam kendisine muhtemelen. hoş zaten artık kendisini bu devirden sonra kim çalmak istesin ki, o da var tabi.
ama bundan sonra kendisini aldatırsam ancak ve ancak muhtemelen iki koşul altında aldatırım ya d700 ya da 5d mark ii. başkasına yan gözle bile bakmam artık.
düşündükçe aklıma geliyor, kendisiyle az dağ tepe dolaşmadık, az kızın gönlünü çalmadık zamanında. mısırdaki piramitleri mi çekmedik, istanbul'un çamlıca tepesi'nden bir istanbul karesi mi almadık, yunanistan'ın en ücra köşelerinde mi dolaşmadık. en güzel anılarımızı birlikte paylaştık.
