bugünkü köşe yazısıyla biraz "hayal kırmış" yazar. uzun zamandır okumuyordum kendisini, belki ondandır. belki edebi dilini severken siyasi görüşüyle bu dili kirletmesinden rahatsızlık duyuyorumdur. ne bileyim işte... başlıkta yine hayal var, hayale kapılmayın diyor,
yeri gelmişken söylemeden yapamayacağım...
iki aydır cnnturk'teki tartışmalara özellikle bakıyorum. bu programların alemi kör, herkesi sersem sanan sunucularını ve kibirden kaskatı kesilmiş muhalif(!) konuklarını dikkatle gözlemliyorum.
gülmemek elde değil.
çünkü hepsi milli şef döneminden çıkıp zaman tüneli yoluyla tv stüdyosuna ışınlanmış gibiler. zihinleri öylesine yerinde sayıyor, karakterleri öyle "tanıdık" ki... hani biraz daha uzun konuşsalar, biraz daha ekranda çok ekranda görünseler...
onları dinleyen insanlar, erdoğan'a 20 yıl daha oy vermek için içlerinden yemin edecekler.
bu kısmı fazlasıyla yerinde, katılmamak elde değil.
biliyorum, şimdi "ama hırsızlık, yolsuzluk..." diye başlayacaksınız yine. hırsızlık, yolsuzluk, yalancılık varsa eğer, halk bunun hesabını hiç sormaz mı? sorar.
işte bu paragraftan sonrası tamamen partizan bir üsluba bulanmış. öyle içten pazarlıklı, öyle duruşunu kaybetmiş ki yazı... garip bir şekilde hüzünlendim. üstenci bakıştan değil ama halkın soracağı hesap olması için önce ne olup ne bitiyor farkındalığına sahip olması lazım. bu bilinç türk kültürüne yerleşmemişken, sürekli parmakların sandığı göstermesi samimiyetsizlikten başka bir şey değil. olmadı haşmet baba. keşke senle ilgili bir iki yazı, bir iki kitap bilgisiyle kalmış olsaydım. haşmet babaoğlu hakkındaki cehaletim, seni saygı duyulur kılıyordu çünkü.
