ortaokul dönemlerinde arkadaşlarımın top bulamadığında kullandığı bir tür tanımlanamayan cisimdim. bayır aşağı yuvarlanarak inebilme gibi özel güçlerim vardı. işte bu okul dönemim boyunda tipimden mi yoksa yaramazlığımdan mı kaynaklı olduğunu bilmiyordum ama bütün öğretmenler, öğrenciler tarafından tanınıyordum. annem de okula geldiğinde onu da tanıyorlardı elbet, aa nedenoylededi'nin annesi gelmiş diye koşturuyorlardı. kadın okul hayatım boyunca sürekli okula gelip hakkımda şikayetleri dinlemek zorunda kalıyordu, o artık ünlü bir kadındı. o ünlendikçe ben yerin dibine sokuluyordum. annesine bak kızına al türü cümleler geçmiyordu bu ağır cümlelerin içinde, anneme acıyorlardı!
ilk önce sınıfın en güzel annesi seçildi, gözlerimin önünde, bütün arkadaşlarım onun ne kadar güzel bir kadın olduğunu söylüyordu. bu acıya nasıl katlanacaktım. sonra sonra diğer sınıflarda da annemin güzelliği ile ilgili bir kaç şey duymuştum, artık yaşamamın bir anlamı kalmamıştı. annem güzeldi, lanet olsundu. bir gün bir abla o kadından bu nasıl çıkmış bile demişti, kadının bütün çocukları güzel bi de şuna bak demişti.. yanımda en yakın arkadaşlarım vardı. acı içindeydim. annemin güzelliği ile yaptığı börekler iyice meşhur olmaya başlamıştı, annem için yakın oluyorlardı artık resmen çocuklar bana. annen bilmem ne yapsın, annen börek yapsın, annen kek yapsın. kadın resmen tüm okul hayatımı güzelliği ile mahvetmişti.
annenin kızından güzel olması travmadır, jileti böğrüne böğrüne dokundurma sebebidir.
