buradan * gitmek istiyorum, çok sıkılıyorum. hiçbir şey beni mutlu etmiyor. eve gitmek istemiyorum, dışarıda durmak, gezmek falan da istemiyorum çünkü kimse yok aklıma, içime yandaş. hiç kimseyle mutlu değilim patlayacağım artık burada. boş boş geçiyor günlerim bir mana yok...saçma sapan zaman harcıyorum.
bu okuldan da nefret ediyorum her gün daha da artıyor nefretim. ben neden böyleyim neden hiç mutlu değilim? ama salak salak gülüyorum sürekli, maske mi bu bilmiyorum ama yoruldum artık, eriyor akıyor maskeyse bu, tutmuyor artık. hayatımın bir amacı yok, hiçbir beklentim yok bu hayattan iki gün sonrasını bile düşünmüyorum planlamıyorum, zaten neden düşüneyim ki her günüm birbirinin aynı bomboş. tutunduğum tek bir şey bile yok, ne bir kişi ne bir eşya ne de bir hayal... içim boşaltılmış gibi. birileri sürekli bir şeyleri dayatıyor ben duruyorum, sonra yıkılıp sürükleniyorum. patlamak üzereyim bu boktan düzenden savrulup çıkmak istiyorum. hesapta en güzel yaşlarım bunlar ama ben bin yıldır yorgunum sanki.
herkes aynı fabrikanın seri üretimi gibi, herkes hesap kitap, yoruldum insanlardan da. genel olarak aynıyız tek fark bazı spesifik çakallıklar o kadar.
hiç bilmediğim bir yere gidip sadece kendimle bir hayat kurmak istiyorum hiçbir şeyin baskısı olmadan...
haa getirin getirin imza da atalım, imza kağıdı falan ne boş, manasız kaygı... hapis beyinleriz hepimiz.
fuck the system!
