ben ki bünyemde barindirdigim bütün önyargıları çağan ırmak icin harcamisken bu film de nesi? neymis anladim ben tükürdümü yalama hissi gfsasfgg.
neyse, ne diyordum? ha evet çağan ırmak. ben bu adama oylesi nefret duyuyordum ki anlatamam. babam ve oğlum'unu hic izlemedim. ve evet hala izleme fikrinde ve sempatisinde degilim. bir diger overratedımız ıssız adam. bahsi acildiginda tiye aldigim,yüzümü burusturup sohbete bile katilmaz dogruca ortamdan uzaklasirdim. bütun bunlarin sebebi fazlaca gosterilen ilgi ve herkesin dilinde olmasinin vermis oldugu laçkalık. her ikisi de benim icin izlenmemis birer balon olarak gökyüzüne bırakıldı.
gelelim asil konuya. film gercekten güzeldi be. hani sahi sahi güzeldi. birkac gun once sol frame'de gozume ilisti. yine ne izlesem diye dusunurken bi arkadaştan gelen "izle lan bu sefer guzel is cikarmis kemçuk aazlı" cesaretlendirmesiyle gaza gelip izledim. çetin tekindor'u saskinlikla ve hayranlikla gozumde bir derece daha buyuttum.
dedenin intihar etme sahnesinde mini bir zirlama töreni gerceklesti bünyemde. ama ölmüs olmasini anilarindaki evi tekrar görmüs olmasina yeğlerdim zaten.
tanim:güzel ayrintilar ile bezeli hoş bir çağan ırmak filmi.
