bununla hangi sarkiyi soylerseniz soyleyin, o sarkinin tonu la minor.
muzikten anlayan biri icin, bu gitarciyla, bir - iki sarki soylemeye heveslenmis, yirtila yirtila da olsa umrunda olmadan devam eden birisini uzaktan izlemek can sıkıcı. niye?
cunku;
bi tarafta sadece hevesinden sarkiyi soyleyen birisi, yaninda da melankolik tavirlariyla bi boktan haberi olmayan bir bozuntu. bir de bunlarin soyleyeni yonlendiriyormus gibi bi tavirlari var ki offf off offf.. perdedeki yerleri de tavirlari kadar sabit bunlarin. (bkz: iki tane akor basip kendini gitarist sanan ezikler).
