birden kaldirimlardan tasan kalabalikta onun da olabilecegi aklima geldi. icimdeki sikinti eridi. (bu sikinti garsonun yuzundendi. oyle saniyordum. paltomu tutarken yuzunu gormustum: gulmekten degil siritmaktan kirismis, gozleri ne derler , sirnasik mi, yok yilisikti. para versem elime yapisacakti. vermedim.) cevreme ilgiyle baktim. erkekler yeni tras olmuslar, kadinlar yeni boyanmislardi. yuzleri tasasizdi. caminin dirsegindeki bacaklari kesik dilenci, soguktan morarmis, corapsiz gazeteci cocuk bile oyleydiler. sanki onu taniyormusum, gorsem bilecekmisim gibi bakiyordum gecenlere. bu gece bencildim. kendi kendime kizdim. oysa onu bu caddeye pek seyrek gonderirdim: binde bir, guzel bir filmi gorsun diye. onlerde bir yere oturur, yanagi avucuna dayali film seyreder, tam beni dusunmesini istedigim zaman beni dusunurdu. film bitince eve yuruyerek donerdi.
