bir mehmet eroğlu romanı.
iki ayrı kişinin düşlerinden alıp var ettiği kıvırcık saçlı esmer petra ile direnişçilere yardım eden amca(sı)nın varlığına tutunmuş bir adamın hikayesi.
çözülmemek için bedeninden, kimliğinden, adından, anılarından, dişlerinden, dişlemekten, sevişmekten vazgeçen bir adam.
esmer bir alman kızı; petra.
gülüşünden vurulan, bedeni göğe savrulup güneşle doğacak olan ali.
ve tarık. öteki olmaya kail; söz vermeyi ömür vermeye denk tutan. bir günün gecesine bir hayat sıkıştıran ve o gecenin sonuna geldiğinde gidebilecek kadar cesur bir korkak.
mehmet eroğlu'nun okumadığım tek romanıydı bu. ertesinde birkaç gün kendime gelemediğim romanlarının içinde en az sayfalı olanı; bir solukta okunabilecek, bir soluk sonrasında birkaç günü bulandırıp aradan çekilebilecek bir roman.
şimdi, farkında olmadan petra'nın, tarık'ın ya da ali'nin yüzlerini arayacağım. bu bahar başlangıcında olacak şey değildi ya, neyse.
